یادداشت درباره‌ی اجرای «یاقوت» در میدان فردوسی

۳۱ تیر ۱۳۹۱

آیا انتظار کشیدن هم اجراست؟

.

می‌گویند این دستور جهانیِ پختِ آثار مبتذل است:

If you can’t make it good, make it big. If you can’t make it big, make it red.

می‌شود تبصره‌ای هم اضافه کرد: می‌توانید به جای گسترش مکانی، اثرتان را در زمان بگسترانید. یک کار را مکرراً انجام بدهید. جلب توجه خواهد کرد. اجرای یاقوت یا محمد حسینی چه چیزی بیش از این قانون ساده دارد؟ ادامه‌ی مطلب ›

پرفورمنس به مثابه دستگاه نظری و هنر

۲۷ بهمن ۱۳۸۹

رنجی که در من همان‌اندازه تیز است که سوزن‌های پرگار دوزخ!

این‌ فقط قطعه‌ای یخ است که در گلویم گیر کرده.

—آنتونن آرتو

هربار که بحث از پرفورمنس بوده نهایتاً صحبت از رابطه‌ی میان هنر و زندگی به میان آمده و بحث به اینجا کشیده که اساساً مرز این دو کجاست و هنر چه تأثیر مستقیمی بر زندگی دارد. این بار مستقیماً از خود همین رابطه شروع می‌کنیم، چون اساساً می‌خواهم به این برسم که چرا ایران جای مناسبی برای هنر اجراست.

ادامه‌ی مطلب ›