۰۴ مرداد ۱۳۹۱
منتشر شده در: مجله‌ی گزارش، شماره‌ی ۴۶-۴۷، پاییز و زمستان ۱۳۸۴، صص ۵۱-۴۱.
در کتاب تاریخ بافت قدیمی شیراز، در بخش مربوط به ساخت‌و‌سازهای دوره‌ی قاجاریه، این ساخت‌و‌سازها به پنج دسته تقسیم شده‌اند:
۱. ساخت و سازهای شاهزادگان قاجار در محله‌ی درب شاهزاده؛
۲. مجموعه بناهای خاندان مشیر در محله‌ی سنگ سیاه؛
۳. مجموعه بناهای خاندان قوام در محله‌ی بالاکفت؛
۴. بناهای سران ایل قشقائی در غرب محله‌ی میدان شاه؛
۵. مجموعه‌ی حاجی میرزا حسنعلی‌خان نصیرالملک در جنوب غرب محله‌ی قوام.
ادامه‌ی مطلب ›
۰۴ مرداد ۱۳۹۱
درباره‌ی شیراز در اواخر قرن سیزدهم هجری قمری سه منبع مکتوب معتبر در اختیار داریم. نخست «فارسنامه‌ی ناصری» تألیف حاج میرزا حسن فسائی (۱۳۱۶-۱۲۳۷ هـ.ق.) است که چاپ سنگی آن در تهران و توسط انتشارات کتابخانه‌ی سنایی انجام شده است. تاریخ پایان نگارش جلد اول آن سال ۱۳۰۰ و جلد دوم آن، سال ۱۳۰۴ هـ .ق. است. دوم «آثارالعجم در تاریخ و جغرافیای مشروح بلاد و اماکن فارس» است که میرزا سید محمد نصیر حسینی (فرصت‌الدوله) (۱۳۳۹-۱۲۷۱ هـ .ق.) آن را نوشته و به سال ۱۳۵۵ هجری قمری مطابق با ۱۳۱۳ شمسی در بمبئی چاپ سنگی شده است. فرمان نگارش این کتاب در سال ۱۳۱۰ هـ .ق. صادر می‌شود و پایان کتاب نیز تاریخ ۱۳۱۴ هـ .ق. را برخود دارد. کتاب سوم «گزارش‌های خفیه‌نویسان انگلیس در ولایات جنوبی ایران» است که تحت عنوان «وقایع اتفاقیه» و به تصحیح سعیدی سیرجانی به چاپ رسیده است و وقایع سال‌های ۱۲۹۱ تا ۱۳۲۲ هـ .ق. را دربرمی‌گیرد.[۱]
ادامه‌ی مطلب ›
۲۱ بهمن ۱۳۸۹
(ترجمه‌ی چندلایه‌ی شهرهای ایرانی)
گفتمش ای ترک چون من ترجمانی بایدت / گفت بخ بخ من نه آن ترکم که جوید ترجمان [۱]
۱.
دوستی اروپایی زمانی برایم چنین نوشت: «امیدوارم در کشورتان گشایشی حاصل شود.» از خودم پرسیدم گشایش به سوی چه؟ به سوی غرب، سرمایه‌داری یا اقتصاد آزاد؟ یا شاید قدری لطیف‌تر، نوعی التقاط؟ یا نهایتاً نوعی ترجمه؟ یا شاید گشودن فضایی خالی.
«باز کنید!» مأموران پلیس هنگامی که مشت بر در می‌کوبند چنین می‌گویند. در این جمله همواره نوعی خطر هست. خطرِ گشایش چیست؟
ادامه‌ی مطلب ›